Kun je het je voorstellen? Geen plan maken. Of zelfs van een gemaakt plan af stappen? De horror. Maar part of the deal als je wilt flowen met het leven, zoals ik heb geleerd van Denise van The Temple of Pleasure. Flowen en flirten met het leven, het gaat hand in hand met het volgen van de signalen van the universe. Flowen met het leven, gedragen door het universum klinkt heerlijk. Bevrijdend. Los van controle en schijnveiligheid. Waar kun je dat beter oefenen dan in Afrika? Daar waar een simpel en met het hoofd bedacht principe als tijd niet leidend is om controle te houden. Waar voelen en doen wat je nodig hebt, ook als dat betekent slapen in je winkel tijdens piekuren, de norm zijn.

Out of place
Precies volgens dit concept schrijf ik dit stukje nu vanaf een berg in Malawi. Say whut? Jep, een combinatie van ‘te veel toevalligheden’, en dat bestaat dus niet he. Hoe dan? Vorig jaar op een koude najaar dag in Oisterwijk deed ik yoga bij Namaste Yoga. Daar viel mijn oog op Yewo Malawi sieraden. Malawi, the warm heart of Africa, had een paar jaar terug ook mijn hart verwarmd. Deze sieraden hier op deze plek voelde wel erg random. Helemaal niet, bleek later, toen ik hoorde dat de eigenaresse van de yogastudio haar roots heeft in dit prachtige land. Zij tipte me de Insta pagina van Yewo eens te bekijken. Yes, ik tip ‘m ook even aan je door. Out of place of niet, ik hield er een set goeie oorbellen aan over.

 
Stijl connoisseurs
Dat de stijl van Yewo on fleek is blijkt alleen al uit die pagina waarop de ethical, handgemaakte en bovendien stik moderne pareltjes blinken. Deze stijl connoisseurs bouwden  een huis in de bergen in Malawi. Praktisch elke story die hierover the gram op werd geslingerd werd trouw door mij gescreenshot en gearchiveerd in een mapje met inspo voor een ooit te bouwen droomhuis ergens op aard.

Hell yes!
Inmiddels hing ik op paradijselijk Zanzibar. Paradijselijke witte stranden, omhelst door palmbomen en gekust door een turquoise zee en ik vond het tijd voor een change of scenery. Say whut? Yes! Ik wilde groene heuvels, frisse berglucht, afgelegen oorden en vergezichten. Dus contactte ik de sieradenmakers op de berg met een ‘joh, heb je niet een tip bij jullie in de buurt die in deze behoeften kan voorzien?’ Een lijst met aanbevelingen volgde en werd afgesloten met: “ook ons huis is beschikbaar”. Wat Laura van der Velden me een paar maanden eerder leerde over mijn Human Design is dat ik als generator moet gaan voor datgene waar ik ‘van aan ga’. Durf te vertrouwen op een ‘hell yes’ vanuit je onderbuik. Nou, hell yes, die was er! Maar Malawi zat nog potdicht met dank aan een pandemie die ik op Zanzibar echt ronduit vergeten was, believe it or not. Balen. Een alternatief vinden dat ging allang niet meer.  Als je eenmaal iets in je hoofd hebt, he… Totdat 2 dagen later het nieuws kwam dat Malawi haar grenzen weer opende. Dus… Off to Malawi it is!

“Dapper, dat draagt een zweem kwetsbaarheid met zich mee.”

Dapper  
Inmiddels hang ik dus op die berg met uitzicht op Lake Malawi. Sommigen bestempelden het als een ‘dapper’ besluit. Dapper, dat draagt een zweem kwetsbaarheid met zich mee. Die voelde ik gisteren toen ik aankwam wel even. Beetje touren door de bergen in Afrika waar het principe van beschaving echt nog geen voet aan wal heeft, voelt heel dapper. Maar ook de kwetsbaarheid kwam even binnenzeilen toen ik eenmaal op plaats van bestemming was. Dat huis was daar in al haar pracht en de mensen zijn lief.  Toch bekroop me ineens ook een gevoel van holly fuck, ik ben zeker 3 uur rijden van een soort van civilisatie vandaan. Ergens op een berg. Waarom – the fuck – wilde ik dit ook alweer? Ja hoor, ik voelde me even een tikkeltje ontheemd. Misschien zelfs lonely & lost. Ik ken dit van mezelf. Altijd als ik weer ergens settle moet ik mezelf echt de tijd gunnen om te landen. Ik moet me eraan overgeven dat ik het even niet weet, niet alles ken, mijn weg moet vinden, een thuis moet maken en dat ik even niet 100% in control ben. Toch freak ik elke keer weer uit, zo ook deze ronde. Lekker dramatisch ook om dan meteen tickets naar huis te gaan zoeken. Ook dat is vaste prik. Alsof je op drijfzand staat en elke strohalm aangrijpt op zoek naar vastigheid en zekerheid.

Zen enzo 
Hoe anders werd ik vanmorgen wakker. Zonsopkomst over de bergen, ik opende de openslaande deuren vanuit de slaapkamer naar het terras. De wit linnen gordijnen wapperend in de wind. Ik kroop met een kopje thee nog even terug onder het donzen dekbed. Zintuigen aan. Ik hoor varkens struinen, apen roepen en mensen kletsen in vloeiend Chichewa. Een briesje over mijn huid. Daarna wat yoga op dat deck met een fantastisch uitzicht over de bergen. Omdat ik barst van inspiratie om te schrijven nu buiten typend met een kopje thee en een ontbijtje. Koffiehuis muziek op. Dit was het idee!