Het boek ‘Manifesteren kun je leren’ leerde me dat. Of beter gezegd, bevestigde mijn donkerbruine vermoedens. Alleen al hoe dit boek letterlijk op mijn pad kwam was op zijn zachtst gezegd bijzonder en tijdens het lezen van dit boek werd mijn leven doordrenkt met bizarre dingen en toevalligheden. Benieuwd? Keep on reading!

Half augustus reisde ik af naar Portugal, mijn vriendinnetje Carla op zoeken. Zoals het echte expats betaamt wil je altijd zaken hebben uit het Nederlandse. Niet alleen maar drop, frikandellen en hagelslag, overigens. Allerlei dingen die in de verre jungles, overzee of op zijn minst over de landsgrenzen niet te verkrijgen zijn. Carla liet het boek ‘manifesteren kun je leren’ bij mij thuisbezorgen en ik zou het in hoogst eigen persoon aan haar overhandigen aan de Portugese kust.

Geen boek

Opgewekt ontving ik haar Bol.com bevestiging dat het boek bij mij bezorgd zou zijn, maar het boek was in geen velden of wegen te bekennen. Mijn bezorgdheid nam vormen van hartkloppingen en zweetuitbraken aan en rode vlekken drongen zich aan me op. Oké, laat me even overdrijven, ik heb nog steeds de ambitie novellist te worden, niet haalbaar als realist. Maar goed, de dag zat er bijna op en de volgende dag zou ik voor dag en dauw onderweg zijn naar het vliegveld, zoals het er nu uitzag zonder boek. De brievenbus, carport, buren, huisgenoten zijn bevraagd (stel je voor een grijsmetalen kamer en een lamp verblindend gericht op de ondervraagde). Maar vergeet ‘good cop, bad cop’ zelfs de betere ondervragingstechnieken leverde niet het gezochte op. Inmiddels hing Carla in Portugal al in de lampen, uhhh aan de lijn met Bol.com. Bij wijze van goede customer service had Bol.com een nieuw exemplaar gratis en voor niks mijn kant opgestuurd. Het zou een paar dagen later bezorgd worden. Helaas niet meer op tijd om mee in mijn handbagage richting Lissabon te gaan.

Pieter Post

In de tussentijd ging ik dan maar over op de orde van de dag – een korte wandeling door ons durp naar de apotheek. Onderweg kwam ik de postbode tegen. Ik realiseer met het hoge Pieter-Post gehalte van dit scenario. Ook realiseerde ik me dat dat niet de praktijk is dat onze plaatselijke Pieter Post op de hoogte zou zijn van het reilen en zeilen van al het analoge postverkeer in onze regio. Toch kon ik het niet laten haar te vragen wie wel informatie had over dit reilen en zeilen van het analoge postverkeer. Even doorbrak haar digitale apparaat dat haar van informatie voorzag de Pieter-Post bubbel, maar al snel keerde we terug naar dit heerlijke, veilige, simplistische Pieter-Post scenario. De klep van de bakfiets werd geopend, afgeladen vol pakketten, ze grijpt er willekeurig een uit. Drie keer raden welk brievenbuspakket het daglicht zag? Juist, onze vermisseling. Carla informeerde bol.com dat ze daar de persen weer aan konden zetten want ‘Manifesteren kun je leren’ was boven water. Als goed burgerling gaf ze aan dat een nieuw exemplaar dus niet meer nodig was, maar deze gift was al in routing en dus ontving ik na mijn terugkomst uit Portugal dit pareltje.

And so the journey begins

Eenmaal terug uit het Portugese zat ik thuis. Het was een emotioneel labiele avond, laat ik me zacht uitdrukken. Na janken met Adele wilde ik nog even wat makkelijks weglezen op mijn e-reader, maar de batterij was leeg. Het enige voorhanden te lezen was ‘Manifesteren kun je leren’. And so the journey began. Yes, ik schrijf al een goed A4tje vol aan hoe het boek op mijn pad kwam. Be ready!

Book hooked

Zondagochtend ben ik al hooked aan dit boek. In de tuin met m’n homemade latte liet ik me al meeslepen met wonderlijkheden, herkenning en optimisme dat dit boek me bracht. Ik neem je mee met een aantal toevalligheden. Of je het grappig toevallig, vergezocht of bijzondere tekens vindt laat ik aan jou. Voor mij was het een gevalletje ‘You’ll see it when you believe it’, aldus Dr. Wayne Dyer.

1.       De autonomie-piercing

Auteur Willemijn beschrijft hoe ze uit het corporate keurslijf breekt en neemt een autonomiepiercing. Enorm herkenbaar. Sinds een mushroomceremonie tijdens een retreat op Ibiza siert een autonomie-tattoo mijn enkel. Een symbool van de poolster, kompas, maar ook de inner sparkle, om die maar nooit te vergeten en altijd je eigen richting te bepalen. Wat denk je? Datzelfde teken als dat ik op mijn linkerenkel draag staat in het boek symbool voor hoofdstuk 5.

 

2.       Flow

Bij het lezen van een stuk in het boek dat gaat over ‘ik geef me over aan de flow van het leven, ik volg mijn gevoel, ik ben een met het universum’ speelt op de achtergrond het nummer “I release control and surrender tot je flow of love that will heal you.” Een nummer dat ik heb ontdekt via Carla, diezelfde dame die nu in Portugal ook dit boek leest.

 

3.       Intentie wordt exact bevestigd op Insta

Vlak na dat liedje en de tekst in het boek zet ik een intentie, het hoofdstuk is uit en ik leg het boek weg. Ik maak voor mezelf nog een koffietje en bak mijn vaste zondagochtend havermout pannenkoeken. In de tussentijd open ik Instagram. De allereerste post die ik lees is: “One day you’ll wake up at 11.30 am on a Sunday morning with the love of your life, and you’ll make coffee and pancakes, and it will all be alright.” Mag jij raden welk ontbrekend element ik als intentie stelde bij het dichtslaan van het boek.

4.       Vlinderzee

Inmiddels ben ik neergestreken op een idyllisch plaatsje in de jungle aan het strand aan de oostkust van Sri Lanka (Hilltop Cabanas, in Komari, aanrader!). Na mijn ochtendduik in zee zit ik nog even op het strand. Alleen. De zon glinstert op het water. Ik kan het door de zon niet goed zien, maar uit deze glinsteringen lijken vlinders te komen en ze vliegen naar land. Naar de bloemen in de jungle tuin van Hilltop Cabanas achter me. Ik word omringd door tientallen, misschien wel honderden vlinders. Ik zit daar alleen, heb geen camera om dit vast te leggen bij de hand en dus word ik later bevraagd wat voor hallucinerends ik genomen heb. Niets, deze keer…

 

5.       Hallucineren met Maria Magdalena

Oké, een moment waarop ik misschien wel wat hallucinerends tot me genomen had raakte ik in conclaaf met Maria Magdalena, zoals dat gaat. Ik had een orakelkaart van haar vast tijdens deze ceremonie en verbond me met haar energie. Of eigenlijk maakte ik me vooral druk of zij mijn neus had. Enniewee. In dit boek lees ik dat schrijfster Willemijn altijd een sterke eigen wil heeft gehad. It’s in her name. Ik vraag me af what’s in my name? Hanneke levert niet direct sterke associaties voor me op. Al ben ik de trotse bezitter van een hele reeks doopnamen, waaronder de naam ‘Maria’. Al verder lezend, over wie gaat het? Juist, Maria Magdalena. Ze staat voor vrouwelijke energie en flow. Precies de vrije, speelse energie die ik tijdens die ‘trip’ heb ervaren.

Vijf
En zo kan ik eigenlijk nog wel even doorgaan. 5 is een mooi aantal. En mijn geboortedag (die ik gisteren heb mogen vieren). Ook zie ik dat getal nogal vaak. Toeval? Of valt het me toe? Hoe het ook zij, ik zie het want ik geloof het.