Gepubliceerd op Metro Nieuws

Welkom in de wondere wereld van mijn innerlijke strijd, waar stilte en uitbundigheid elkaar omarmen als oude vrienden op een ongemakkelijk familiefeest. Waar ik ben als een kleurrijk vuurwerk van tegenstellingen. Ik ben stil (ja echt, maar dan zit ik liever thuis in een cocon), maar oh zo uitbundig wanneer de gelegenheid zich voordoet.

Ja, ik ken gevoelens van jaloezie, niet trots op, maar kan tegelijkertijd vanuit de diepten van mijn ziel oprecht blij voor je zijn. Nou ja, meestal dan. Soms. Oké, zelden. Compassie? Oh, absoluut. Tenzij je voor me in de rij staat bij de koffiebar en net het laatste stukje appeltaart wegkaapt. Dan, mijn vriend, ben je op jezelf aangewezen in deze koude, meedogenloze wereld.

Roedel dieren

Mensen? Ach ja, die fascinerende wezens. Maar laten we eerlijk zijn, geef me maar een roedel dieren en ik ben helemaal in mijn element. Ik bedoel, wie heeft er nou behoefte aan menselijk gezelschap als je een kat hebt die je ‘s ochtends begroet met een miauw die klinkt alsof ze je al jaren kent? Hoe vaak heeft een hond je emotionele bagage gegeven na een avontuur samen?

En laten we het hebben over mijn talent om een kluizenaar te zijn. Serieus, ik ben er zo goed in dat ik mezelf soms verbaas. Waarom naar buiten gaan en sociaal doen als je jezelf kunt omringen met boeken, thee, open haard niet te vergeten en een goed excuus om geen BH te dragen?

Zacht? Absoluut. Venijnig? Ook. Rot op! Wacht, het spijt me. Het was niet mijn bedoeling om je zo scherp toe te snauwen, maar begrijp alsjeblieft dat ik door het leven ga met een gevoelig hart als een blootliggende zenuw. Licht geraakt, overgevoelig.

Open en bloot

En ja, ik geef toe dat ik soms het woord fuck gebruik alsof het een komma is. Maar achter die stoere façade ligt mijn hart open en bloot, klaar om verpletterd te worden door de harde realiteit van het leven.

Dus ja, ik doe veel. Ik doe ook helemaal niets. Ik ben een wandelende tegenstelling, een levende paradox. En eerlijk gezegd, ik zou het niet anders willen. Want in al die tegenstrijdigheid valt een wereld te ontdekken. Al zou ik soms een wat kabbelende middenweg heurlik vinden. Of wordt het dan weer saai en moet er een vleugje avontuur in? Ach zie je? De zoeker in mij blijft zoeken want er valt nog een wereld te ontdekken. Want waar is de lol in het zijn van slechts één ding als je alles kunt zijn?

Ik ben de paradoxale schrijver, jonglerend met woorden en emoties alsof het een excentrieke goochelact is. En geloof me als ik zeg dat ik niet alleen het publiek verbaas…