Lekker terugblikken op prachtige avonturen met een selectie uit mijn reisblog. Deze keer: Het managen van een bush-lodge in Zuid-Afrika.

Het is 35 graden, een licht briesje, we lezen een boekje in de lounge en drinken een zaterdagmiddag roséetje in de hoek van zwembad. Daar waar je nog net de stralen van de laatste middag zon vangt.Thomas is alweer zwart, uiteraard. We bedenken dat een biefstukje, een salade, wat brood met natuurlijk Thomas’ famous aïoli en een met geitenkaas gevulde pompoen op de braai wel lekker zouden zijn. Live life en dit is het leven, vinden we.

We maken nog even een wandeling met de honden. We zien wat donkere wolken aankomen. Maar als we iets hebben geleerd de afgelopen 2 weken is het wel dat het weer hier in het Waterberg Biospehere Reserve niet te peilen is. Al heb je 8 weerapps dan nog is er een dikke kans dat ze er allemaal naast zitten. En het weer lezen lukt zelfs de doorgewinterde (goeie woordspeling) locals niet. ‘Het waait wel over’, gokken we nog hoopvol. Vol goede moed bereiden we het eten voor op de braai voor. We besluiten het toch nog maar even terug in de koelkast te zetten, want in de verte horen we wat donderen. Het zal niet zoveel voorstellen, dus we wachten nog even. Maar inmiddels houdt de Eskom (de Zuid-Afrikaanse Enexis) ermee op en dus zitten we zonder stroom.

Noodweer
Het begint te druppelen, onweer komt onze kant op. Binnen no-time begint het te regenen, te waaien, te donderen en te bliksemen. En nee, niet zoals in de Guus Meeuwis variant met meters bier. En ik had veel ijs verwacht hier in variant -co en -blokjes, maar niet in de variant hagel. De honden kruipen weg in het verste hoekje en Thomas en ik zetten de tafel en stoelen zo ver als mogelijk onder het afdak. We steken kaarsjes aan, toch een beetje dat campinggevoel. Maar dan slaat de bliksem ergens vlakbij in. Een enorme klap.

Blikseminslag
Eerder had ik geen idee hoe je wist dat de bliksem insloeg, ik kan je vertellen zodra dat gebeurt weet je het meteen. Het klapt zo hard dat je oren piepen en we ruiken meteen een brandlucht. Paniek! Gelukkig zien we nergens vuur en het hoost zo verschrikkelijk dat elk vonkje direct gedoofd wordt. Nog steeds op onze slippers met een fleecevest en een regenjas (die hangen dus niet voor de sier in de zogenaamde Utility Room) op zoek waar het mis is. We vermoeden dat ie is ingeslagen op de Eskom-paal, maar we kunnen niks zien. En op een open veld onder een elektriciteitsmast gaan staan met zware onweer laten we ook wel uit ons hoofd. Dus gaan we weer in campingmodus onder het afdak zitten, wat op een centimeter na overstroomt. Zoiets als dit hebben we nog nooit meegemaakt.

Het gevaar geweken?
2 uur later, tegen een uur of half 9 wordt het minder. We hebben geen stroom en horen continu een alarm af gaan. We nemen met zak- en hoofdlampen de schade op, maar kunnen het alarm niet thuisbrengen. Het rieten dak van de Main Lodge heeft op verschillende plekken lekkage. De vloer staat binnen blank. Waarschijnlijk door de hagelstenen. Het alarm blijkt ook hier, 5 km verderop, even goed hoorbaar. Wat verder onderzoek blijkt dat dit ‘alarm’ gewoon de krekels zijn, maar dan ook een tikje van slag. Uiteindelijk dweilen we de Main Lodge en doen links en rechts een quick fix. We eten een pastasalade, altijd op voorraad in de bush voor als alle stroom uitvalt. Daarna gaan we slapen. De volgende ochtend blijkt dat de bliksem inderdaad is ingeslagen op onze elektriciteitsmast. Een onderdeel hangt er maar gesmolten bij.

Geen stroom in the middle of nowhere
De Eskom-man komt gelukkig snel en de stroom doet het weer. ‘T was namelijk de tweede keer in twee weken tijd dat de stroom het niet meer deed. Wat betekent dat de koelkasten en vriezers eruit liggen met meer dan 30 graden. Maar zelfs daar weten we inmiddels handige trucjes op. Het blijkt 70 mm in een paar uur tijd geregend te hebben. De natuur knapt ervan op en wij maken nog ‘ns wat mee #sensatie. Inmiddels is alles weer bij het oude. De zon droogt alles in rap tempo, we bedenken wat we vanavond eens op de braai gaan doen en zorgen als back-up alvast voor een salade en opgeladen solarlampjes. En ik schrijf weer een verhaal over iets alledaags als het weer in de bush. #lovemylife